Christenen kunnen veel aan elkaar hebben.
En zo heeft God het ook bedoeld.
Wanneer wij Christus leren kennen,
God erkennen en leren liefhebben als onze Vader,
dan neemt Hij ons op in Zijn familie.
Hij geeft niet alleen Zichzelf,
maar Hij wil dat wij ons ook verbinden met Zijn andere kinderen.
Hij geeft gelovigen aan elkaar,
wil dat ze met elkaar leven in een diepe verbondenheid.
Zoals de Vader, de Zoon en de Heilige Geest
voortdurend op elkaar betrokken zijn
en leven in een diepe verbondenheid met elkaar,
zo schiep God ook de mens als een relationeel wezen.
De mens is niet bedoeld om op een eiland te leven,
maar om te leven in verbondenheid met anderen.
In onze individualistische samenleving zijn wij vaak
ver verwijderd van deze bedoeling van God.
Ook de kerk wordt beïnvloed door het westerse individualisme.
Mensen maken zich los van allerlei verbanden,
die ze als knellend ervaren.
En dat gaat de kerkdeuren niet voorbij.
Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen:
"Ik geloof wel in God, maar heb de kerk niet nodig om te geloven."
Toch is dat niet wat God voor ogen staat.
Zeker, God heeft met ieder van ons een persoonlijke relatie,
maar Hij wil ons ook aan elkaar verbinden,
zodat we elkaar tot hand en voet kunnen zijn in het geloof.
Geloven in je eentje is moeilijker dan je denkt.
Je hebt anderen nodig om Christus steeds beter te leren kennen.
Paulus zegt niet voor niets dat we samen met alle heiligen
Hem nog beter zullen leren kennen.
Alleen samen met elkaar zullen we in staat zijn
om te bevatten hoe breed, hoe lang,
hoe diep en hoe hoog de liefde van Christus is.
Onze eigen kijk op Christus is te beperkt
om Hem volledig te leren kennen.
Daar heb je elkaar voor nodig.
De kerk mag de plek zijn waar het veilig en vertrouwd is
om je volledig te laten kennen.
Een plek waar je je niet hoeft te verschuilen achter maskers.
Waar we voor elkaar niet de schone schijn op hoeven te houden.
Maar waar we eerlijk kunnen zijn over onze worstelingen.
Waar we eerlijk kunnen zijn over onze zonden en zwakheden.
Zodat we elkaar daarmee kunnen helpen en ondersteunen.
Wanneer de kerk zo functioneert dan laat je samen zien als kerk
hoe God de verbondenheid tussen mensen heeft bedoeld,
Het is daarom belangrijk dat we als kerk hier ook mee bezig zijn.
Niet alleen aandacht hebben voor de prediking, de dominee, de belijdenis et cetera.
Maar juist ook aandacht hebben voor
het stimuleren van de onderlinge verbondenheid.
Dat kan door het kerk-zijn organisatorisch zo vorm te geven,
dat er optimale kansen geboden worden
voor de ondersteuning van de onderlinge betrokkenheid.
De kerk hoort niet alleen te bestaan uit zondagse erediensten,
maar ook uit onderlinge verbondenheid
om elkaar daarmee te helpen om Jezus te volgen.
Wat zijn jouw ervaringen met de kerk?
Ervaar jij de kerk als een plek
waar jij kunt genieten van diepe verbinding met elkaar?
Laten we met elkaar, gedreven door Gods liefde voor ons,
ons inzetten om ook elkaar innig lief te hebben
en onszelf te geven aan elkaar.
Dat is Gods bedoeling met de kerk.
Laat het ook jouw doel zijn.
Bron: Dit is mijn passie, Aad Kamsteeg, hoofdstuk 5
Hillie Snoeijer
Leef je geloof
